Een veel gehoorde opmerking is dat er op de uitwerkingen van de dingen weinig reacties kwamen van de collega's.
Dat is jammer (want reacties geven hoort echt bij 2.0), maar ook begrijpelijk: aan de opdrachten had iedereen al een flinke kluif. Om dan ook nog bij de collega cursisten de bijdragen te gaan lezen en hierop te reageren werd iets te veel van het goede.
Laat ik zeggen dat we niets te klagen hebben. Ik heb ook veel blogs bekijken van medewerkers van andere archiefdiensten. En op de meesten kwamen helemaal geen reacties.
Lijkt me vervelend als je hebt zitten zwoegen op een opdracht en er komt nul komma nul reactie.
Ook hier past een woord van dank aan onze coaches - Alinda, Marleen, Henri en Edwin. Jullie gaven altijd wel een reactie.
Tip voor hen die ooit een 23 dingen cursus mogen coachen: reageer. Het stimuleert.
Herkenbaar! Ook hier bij het Nationaal Archief is de interactie tussen collega's en zelfs tussen groepsleden minimaal en ja, dat is jammer. Ik heb al eens voorgesteld om af en toe als subgroepje samen te komen om over een bepaald Ding te discussiëren, bijvoorbeeld over de rol van Web2.0 tools binnen de eigen organsatie.
BeantwoordenVerwijderenReageren is voor veel mensen beslist geen automatisme en er wordt vaak van uit gegaan dat reacties geen toegevoegde waarde hebben. Maar het is precies zoals je het zegt: het stimuleert enorm...en zet je soms ook weer aan het denken over de dingen die je schrijft. De dialoog maakt het sociale web een stuk interessanter!
BeantwoordenVerwijderen